تخلفات موتورسواران تخت گاز روی روان جامعه
استفاده از موتورسیکلت از آذرماه سال ۹۸ و همزمان با افزیش نرخ بنزین شتاب زیادی گرفت. افزایش نرخ بنزین، بالارفتن هزینههای زندگی از جمله حمل و نقل را به همراه داشت. به دنبال افزایش نرخ بنزین بود که بسیاری از شهروندانی که از تاکسی، اتوبوس یا مترو برای آمد و شد استفاده میکردند ترجیح دادند با خرید یک دستگاه موتورسیلکت از معضلاتی که در آمد و شد به آن مبتلا بودند نجات پیدا کنند به طوری که براساس آماری که پلیس راهور تهران اعلام کرده در حال حاضر ۴ میلیون و ۲۱۸ هزار و ۳۸۸ دستگاه موتورسیکلت در پایتخت تردد میکنند.
به گزارش موتورسیکلت نیوز به نقل از جوان آنلاین، ترافیک، مهمترین مزیت استفاده از موتورسیکلت است. شکل گیری ترافیکهای سنگین در خیابانها و بزرگراههای پایتخت و از دست رفتن فرصتهای زندگی در ترافیک، منجر شده بسیاری ترجیح دهند از این وسیله نقلیه استفاده کنند. موتورسیلکتها امکان برون رفت از ترافیکها را دارا میباشند و قادرند از همه معابر دشوار عبور کنند. معضل دیگری که پایتخت به آن مبتلا میباشد، نبودن جای پارک خودرو است. استفاده کنندگان از خودروهای شخصی که به دلیل نابسامانیهای حمل و نقل عمومی از خودروهای خود استفاده میکنند، قادر نیستند برای خودروهایشان جای پارک پیدا کنند، از همین رو یا باید ساعتها به دنبا جای پارک بگردند و یا سحرگاه خودروی شان را نزدیک محل کارشان پارک کرده و تا زمان بازگشایی محل کارشان در خودرو منتظر بمانند. موتورسیکلت این مزیت را دارد که نیاز به فضای زیادی برای جای پارک ندارد و امکان پارک آن در همه معابر وجود دارد. مزیت دیگر استفاده از موتورسیکلت، عبور از مناطق طرح ترافیک یا طرح کاهش است. این مزیت مهم هم سبب گرایش زیادی به استفاده از موتورسیکلت شده است. استفاده از موتورسیلکت برای امرار معاش موضوع مهم تری است که پیوستهای بسیاری در نابسامانی ترافیک شهری ایجاد کرده است. به دنبال افزایش هزینههای زندگی بسیاری از شهروندان از موتورسیلکت برای تامین معاش زندگی خود استفاده میکنند.
پیوستهای نابسامانی خدمات شهری
فلاکت حمل و نقل عمومی یکی از دلایل گرایش به استفاده از موتورسیلکت است. در مورد تاکسی ها، نرخ کرایهها بالاست و در همه ساعتهای شبانه روز امکان دسترسی به تاکسی وجود ندارد. در مورد اتوبوسهای شهری که اقبال بیشتری به آن وجود دارد، وضعیت از وخامت بیشتری برخوردار است. در عمده خطوط شهری، سرویسها به صورت محدود و سلیقهای ارایه میشود و کسی هم به اعتراضهای شهروندان در این باره رسیدگی نمیکند. ایستگاههای اتوبوس فرسوده یا کثیف است و مسافران برای ساعتهای طولانی باید منتظر رسیدن اتوبوس باشند. عمده اتوبوسها فرسوده و زمانی هم که به ایستگاه میرسند مملو از مسافر هستند. در مورد مترو وضعیت ایستگاهها به سامان است و شهرداری برای زیباسازی آن هزینههای بسیاری را متحمل شده است، اما به دلیل اقبال گستردهای که از مترو میشود، همواره قطاهار مملو از جمعیت است. در حال حاضر ظرفیت مترو برای انتقال شهروندان، ۷ میلیون نفر است که تنها موفق به جابهجایی ۲ میلیون نفر میشود. از آنجایی که ساختار خدمات شهری ظرفیت پاسخگویی به شهروندان را ندارد، بسیاری ناگزیر شده اند برای رها شدن از این نابسامانیها به فکر تهیه یک دستگاه موتورسیلکت باشند.
تخلفهای موتورسواران
یکی از مهمترین نابسامانیهای اجتماعی در پایتخت را موتورسواران متخلف رقم میزنند. چراغ قرمز، مخدوش کردن پلاک، سرعت بالا، پل عابر پیاده، پیاده رو، خطوط ویژه، کلاه ایمنی، حمل بار نامتعارف، حرکت خلاف عبور خودروها، عبور از نقاط ممنوعه برای این دسته از متخلفان معنایی ندارد. تخلفهای بی شماری که این دسته از متخلفان انجام میدهند اعتراضهای عمومی زیادی را رقم زده است به زعم آن، تلاش ههای صورت گرفته نتوانسته مانع بروز تخلفهای آنها شود.
در حوزه برخورد
پلیس در حوزه برخورد با متخلفان طرحهای بسیاری را به اجرا گذاشته است، اما طرحهای پلیس نتوانسته مانعی برای بروز تخلف شود. توقیف موتورسیلکت متخلفان اولین طرحی بود که از سالها قبل در دستور کار پلیس قرار داشت. این طرح که بی ثمر بودن آن بارها مطرح شده بود تا سال گذشته استمرار داشت، اما نتوانست قانونمند شدن متخلفان را به دنبال داشته باشد. ماموران پلیس راهور در ساعت معین و در نقاط معلومی از شهر، کفیهای خود را مستقر میکردند و راکبانی را که مرتکب تخلفهایی مثل نداشتن کلاه ایمنی، مدارک، عبور از خط ویژه یا تخلفهای دیگر میشدند را متوقف و موتورسیکلت را توقیف و به پارکنینگ منتقل میکردند. اجرای این طرح نه تنها در قانونمند شدن متخلفان تاثیری نداشت بلکه منجر به رسوب شدن موتورسیکلتها در پارکینگها شد. همزمان با بالا گرفتن انتقادها به اجرای طرح، پلیس سال گذشته طرح موتوریار را جایگزین آن طرح کرد.
در جریان این طرح موتورسیلکت متخلفان برای چند ساعت متوقف و فرد متخلف با پوشیدن کاور پلیس در نقش همیار پلیس ظاهر میشود. هر چند پلیس و متخلفان از اجرای این طرح اعلام رضایت دارنداما مشاهدات عینی، قانونمند شدن متخلفان را به دنبال نداشته است. عمدهترین آسیب این طرح هم این است که در نقاط معین و در ساعت اداری مشخص و به صورت محدود انجام میشود.
نقش موتورسیلکت در بروز سوانح
سرهنگ احسان مومنی، رییس اداره تصادفات تهران بی توجهی به قانون را عمدهترین دلیل بروز سوانحی میداند که از سوی راکبان در حال رقم خوردن است. او میگوید: «براساس گزارش پزشکی قانونی سال گذشته ۳۳ درصد کشته شدگان سوانح رانندگی موتور سیکلت سواران بودند. عمدهترین دلیل مرگ موتورسوران ضربه به سر به دلیل نداشتن کلاه ایمنی مناسب است. بیشترین زمان تصادفات موتورسیکلت سواران که حدود ۳۰ درصد است از ساعت ۱۹ تا ۲۳ است که در این زمان هوا تاریک است و دید موتورسوار که خسته از کار روزانه است به شدت کم میشود.» سرهنگ مومنی توصیه میکند که راکبان برای بهتر دیده شدن باید که از لباس و کلاههای ایمنی شب رنگ استفاده کنند و چراغ وسیله نقلیه شان را هم در طول شبانه روز روشن نگه دارند. مومنی میگوید: «در ۶۵ درصد تصادفها راکبان به دلیل تخلفهایی که مرتکب شده اند مقصر شناخته میشوند. سال گذشته ۴۵ درصد قربانیان سوانح رانندگی و ۶۳ درصد مجروحان سوانح رانندگی در تهران موتورسوران بودند. در مورد بیشترین مکانهایی که سوانح موتورسوران در آن رقم میخورد هم در خیابانهای ولیعصر (عج)، رجایی و فدائیان در صدر قرار دارند.»
چه باید کرد؟
هر لحظه که میگذرد بروز تخلفهایی که از سوی موتورسوران متخلف متوجه جامعه میشود رو به افزایش است. براساس گزارشی که رییس پلیس راهور اعلام کرده مرگ هر شهرونددر جریان سوانح رانندگی ۵ میلیارد و ۱۰۰ میلیون تومان به کشور آسیب وارد میکند. در پایتخت سالانه ۶۰۰ نفر و در کشور ۱۷ هزار نفر قربانی سوانح رانندگی میشوند که بخش عمدهای از قربانیان آن و یا مقصران در بروز آن را موتورسوران متخلف به خود اختصاص میدهند. موتورسوران نقشی عمده در نابسامانی ترافیک شهری دارند و وسایل نقلیه فرسوده شان نقیش عمده در آیجاد آلودگی هوا و صوتی ایفا میکند. تردیدی وجود ندارد که پلیس توان برخورد قاطع با همه تخلف ههای صورت گرفته در کمترین زمان را دارد، اما از آن جا که بسیاری از این وسیله نقلیه برای ارتزاق خود استفاده میکنند مماشات زیادی در این باره صورت میگیرد. همه کسانی که موفق به گرفتن گواهینامه شده و در حال رانندگی هستند، دورههای آموزش قوانین را سپری کرده اند. آنها به خوبی آگاهند که در صورت تمکین از قانون و به کار بردن آنچه در آموزشها سپری کرده اند خواهد توانست نقشی عمده در کاهش این آسیبها ایجاد کند. هزینه کردن ساختارهای فرهنگی جامعه برای فرهنگ سازی در این حوزه و فرهنگ پذیری مخاطبان رویکردی است که در صورت اقبال به آن میشود با تاسی به آن به قانون پذیر بودن موتورسوران متخلف امید وار بود.
پایان پیام/
